^DeAndereKrant

Aan de keukentafel in zijn huis in Zaandam verhaalt Rob Muntz (60) openhartig over zijn ruim twintigjarige radio- en televisiecarrière. “Ik ben uitgekotst bij VPRO, AT5, NPS, RVU, LLINK.” Hij grijnst als een topsporter die zijn erelijst opsomt. “Ik maakte voor Café Weltschmerz ook een programma, maar Max von Kreyfelt (de directeur, red.) wilde dat ik gratis voor zijn kanaaltje aan de slag ging. Doei!”

Voor de RVU Radio maakte hij in 2003 en 2004 met Arthur van Amerongen de Inburger King, een hilarische serie over de multiculturele samenleving waarmee hij de Zilveren Nipkowschijf won. In 2005 hield hij met Jan Paul de Wint diepte-interviews met atheïstische wetenschappers voor de RVU-serie God bestaat niet. Spraakmakend waren zijn items in de VPRO-serie Waskracht!, met name die waarin hij Willibrord Frequin en Emile Ratelband met hun eigen gedrag treiterde door hun typische gedrag te spiegelen. “Emile Ratelband gaf me een knietje en wilde met mij op de vuist. Ratelband, tjonge, jonge, jaren geleden belde hij me op, of ik Kerstmis wilde komen vieren, Mister Tsjakka voelde zich eenzaam en wilde het goed maken, haha! Koffie?”

“Hitler in Wenen, in 2008”, zegt hij direct. Velen zullen het zich nog herinneren. Muntz trok verkleed als Hitler door de Oostenrijkse hoofdstad. Op zijn rug droeg hij een gasfles met het opschrift Zyklon-B. Hij blies daarmee ballonnetjes op met de tekst ‘Sieg Haider’. Na de uitzending ontstond een enorm tumult. Ook bij de VPRO, die besloot hem geen programma meer te geven. De aflevering stemt hem trots. “Het was superactueel. De neonazi en verkapte homo Jörg Haider had net een grote verkiezingszege behaald en zorgde daarmee wereldwijd voor een schok. Twee dagen later waren we met onze televisieploeg in het centrum van Wenen aan het filmen. Enkele dagen later kwam het op de buis. Ik weet nog hoe snel we werkten. We wisten dat het een knaller zou kunnen worden maar dan moest het wel zo snel mogelijk worden uitgezonden.”

“Nog trotser ben ik op de TV-dominee, daarin speelde ik een Nederlandse predikant die in Texas allerlei evangelische locaties bezocht. Ik vroeg geïnterviewden of ze mijn zogenaamde publiek in het Nederlands wilde toespreken en dan liet ik ze ‘godverdomme’ en andere godslasterlijke dingen zeggen.”

“Door de tijdloosheid ervan. Toen we het opnamen, was de wereld in de ban van de geloofsidiotie. Omdat zulke halvegaren vandaag de dag nog met bosjes rondlopen, blijft het actueel. We wilden laten zien dat leiders, politici, goeroes, met hun gedrag anderen dusdanig in vervoering brengen dat zij doen wat hij of zij wil. Dat was sowieso een leidend thema in mijn werk. Naast het feit dat ik graag in de belangstelling sta en met goede shock-televisie à la Michael Moore financieel lekker hoopte binnen te lopen, wilde ik de kijker vooral met ongemakkelijke waarheden wakker schudden. Meestal hoorde ik: ‘Waar haal jij het gore lef vandaan?’”

“Vanwege de woke-waanzin. Niks kan en mag meer. Op feestjes kun je niks meer zeggen, man, man. Grappen over neuken? No way. Mijn dochter woont in het Utrechtse Groenlinkse studentenleven. Daar is dat transgendergebeuren helemaal ‘hot’. Mijn dochter is gay en bevriend met een biologische man die in transitie is. Je mag er niks over zeggen, want dan zijn de poppen aan het dansen. Het zit zo in die generatie vastgebakken. Je moet kunnen zijn wie je voelt, alles kan en mag. Een Hij, een Zij, een Het, een Uber S, een Ich, een Queer, een Q, mijn dochter kent ze alle 48 of 84 uit haar hoofd, pop, pop, pop, pop, het leeft enorm onder die tere woke-zieltjes. Mocht iemand in deze gekte het lef hebben hierover programma’s te maken dan wordt het gegarandeerd direct van de buis verwijderd. ‘Zo ga je niet met mensen om,’ hoor ik de studiobazen al roepen. Maar ondertussen zullen toch velen met mij hunkeren naar echte journalistiek die deze waanzin aan de kaak stelt.”

“Het is als een Paard van Troje onze cultuur binnengeslopen. Het komt, denk ik, doordat onze jonge generatie nergens voor hoefde vechten. Nul problemen, geen honger, geen oorlog. Iedereen gelijk, allemaal lief voor elkaar, geen weerstand, geen ruzie maar praten. Die softe opvoeding komt nu als een boemerang op ons bordje terug.”

De documentaire ‘What is a woman’ van de Amerikaan Matt Walsh legt in detail de rol van de farmaceutische industrie bloot. Zo’n volledige ombouw van man naar vrouw en vice versa kost zo’n 100.000 euro. Daar komen nog alle mogelijke operaties en kuren tegen de ziektes bij die na een aantal jaren de kop opsteken als gevolg van de diep ingrijpende geslachtsoperaties. Toch grijpt die rage als een veenbrand om ons heen.

“Luister! Ik liep vroeger als hypnotiseur de Veluwse campings af. Toen al ervoer ik dat mensen met een mooi verhaal gemakkelijk in te pakken zijn. Stel! We zitten allebei in de kunstgebitten en willen schatrijk worden. Dan zorgen wij er toch voor dat alle tandartsen onze gebitten als mooier, gezonder, noem maar op, dan het normale gebit gaan promoten. Twee vliegen in één klap, poen van de getrokken tanden en daarna voor het kunstgebit. Vroeger wilde mijn dochter koste wat kost een beugel. Ik met haar naar de orthodontist, zaten er dertig kinderen in de wachtkamer, iedereen wilde zo’n beugeltje. Over de eventuele schadelijke bijeffecten van die hele beugelmaffia lulde niemand. Die man is inmiddels multimiljonair. Het establishment opereert precies hetzelfde. Zowat de hele wereld is binnen drie maanden ingespoten met een middel wat helemaal niet uitgebreid is uitgetest. Pfizer sponsorde maandenlang een populair BNR-programma. Wekenlang ramde een Pfizer-dokter de angst erin: vaccineren, vaccineren, anders word je ziek, ga je dood en weet je wie daar intrapte? Ik!”

“Ja, ik wilde naar mijn maatje Arthur van Amerongen in Portugal. Ook moest ik naar Dubai. Had ik maar zo’n illegaal nepprikje van 150 euro genomen, zeg ik nu. Ik heb gelukkig nergens last van, voel me eigenlijk kiplekker, maar ik zie en hoor om me heen zoveel mensen met prikschade. En dan, drie dagen na de pandemie, oorlog! What the fuck! Hetzelfde verhaal. Angst, angst, de Russen komen! Ik ken de voorgeschiedenis met de Minsk-akkoorden, dat er raketten zijn opgesteld in voormalige Warschaupact landen. Het Westen heeft de oorlog uitgelokt, hoor ik dan, maar waarom trapte Poetin daar dan zo in? Zoveel vragen. Man, man. Bij dat bliksembezoek van Zelensky aan Nederland zegt Rutte namens ons volk: ‘Jouw oorlog is onze oorlog!’ Laatst gaf hij Oekraïne F-16’s. What the fuck!? Straks staat Poetin zo met de rug tegen de muur, dat hij denkt: ‘Ik gooi een atoombom op Rotterdam, de grootste haven van Europa, in dat kloteland dat Oekraïne vliegtuigen schonk’. Ja, die angst voel ik steeds meer.”

“Dat eindedertijden-gevoel geeft de VPRO me ook. Ooit baanbrekend met Ischa Meijer, Wim T. Schippers, Wim de Bie, Kees van Kooten, noem ze maar op. Het is niets meer, helemaal niets. Maanden geleden zag ik bij toeval de dagelijkse talkshow van een zekere Nadia voorbijkomen, een soort Rondom 10. Het trok 200.000 kijkers, he-le-maal niets. Vroeger werkte ik als redacteur bij de talkshow van Catharine Keyl. Nou, honderd keer beter dan Nadia met die vreselijke bange genuanceerde mensen in de studio. Verzin iets nieuws, zou ik zeggen.”

“Tja, kijk, dit is de VPRO-gids van maanden terug. Hierin stellen potentiële leden van de Raad van Toezicht zich voor. Onder wie de hoofddoek-dragende 36-jarige moslima Wassima Kahn, een juriste met diversiteit en inclusie als speerpunten. Daarmee haal je niet de oude vrije VPRO binnen, maar de vijfde colonne van de islam verdomme. De waanzin komt trouwens uit alle hoeken en gaten hoor. Donald Trump? Een idioot. Maar dan Joe Biden? Die slaat alles? What the fuck! De laatste keer stemde ik op de BBB. Ik stem altijd anti, niet, niet, nooit, never nooit op PvdA, Groenlinks, D66, Volt en al die shit.”

“Ik ben al ruim een half jaar bezig met een podcast over Toto, het Tanzaniaanse speelkameraadje van Prins Bernhard in zijn Duitse jeugdjaren. In het Duitse dorpje waar hij vanaf zijn 6e bij Bernhards familie opgroeide, deelde hij met vele vrouwen het bed. Hij moet dan ook nazaten hebben. Bernhards familie wilde in elk geval van hem af en stuurde hem naar Engeland. Vanaf zijn 18e is niets meer van hem bekend en dat triggert me. Hij vertegenwoordigt de laatste stuiptrekking van de slavernij. Het zet me ook aan het denken over het museum van de slavernij dat er maar niet komt en zelfs aan de opkomst en het plotsklapse vertrek van Sylvana Simons.”

“Als een rare treiterende gek Biden, Poetin en Zelensky opjutten nog meer kinderen af te slachten, haha. Dat is namelijk goed voor het nageslacht, voor Moeder Aarde, voor het klimaat en natuurlijk voor de economie. Ik zou ze in elk geval nooit serieus interviewen. Dan verzandt het namelijk direct in propaganda, in gespin. Daarom kijk ik al jaren geen televisie meer. Laatst, na het Netflixen, kwam ik bij toeval bij het NOS Journaal terecht. Een vrouw sprak me toe als een ­meisje van 2-mavo. Ik ben verdomme toch geen kleuter? Wat vooral deprimeert, is dat continue gelieg en het louter van een kant van de medaille belichten van het nieuws.”

“Daarover wil ik zelfs niet meer denken. Ik wil sowieso niets meer met die mediawereld van doen hebben. Vluchten kan niet, maar ik verwacht van die waanzin het minste last te hebben als ik me financieel onafhankelijk heb gewerkt. Daarom verkoop ik al jaren tuinmeubelen. Daarvoor had ik een webwinkel met 50 medewerkers met een jaaromzet van 28 miljoen, die onder meer vanwege de belofte van gratis retourneren failliet ging. Ik voel me, hoe dan ook, meer ondernemer dan journalist. What the fuck! Het is al te laat, ik moet naar de zaak. Doeii!”