^DeAndereKrant

Ik kom uit een groot (oorspronkelijk) katholiek gezin wat bestond uit onze ouders en vijf kinderen. De wereld werd heel erg besproken thuis, het was een zeer maatschappelijk betrokken gezin. Mijn moeder was een van de eerste feministes, mijn vader was een reclamemaker. In de 70-tiger jaren hebben mijn ouders zich losgemaakt van de kerk. Daar was in die tijd heel veel moed voor nodig. Het verschil van inzicht rondom geloof en kerk doorkruiste relaties, families en vriendengroepen. Hetzelfde zien we nu gebeuren met corona. Vanaf m’n 17de/18de levensjaar was ik erg geïnteresseerd in de wereld, dat komt echt door het nest waar ik uitkom. Ik was een genuanceerde midden denker, dus ik werd al snel lid van D66. Dat was toen de verfrissende nieuwe partij, Hans van Mierlo was een echte held en een vrijdenker. D66 werd opgericht om de democratie te hervormen en hij hoopte dat hij ooit de partij zou kunnen opheffen als het werk er op zou zitten.

Het is voor mij heel helder dat D66 niet meer de partij is die het gedachtegoed van Hans van Mierlo uitdraagt. Integendeel. Wat ik ook heb zien gebeuren, is dat Hans van Mierlo het lastiger kreeg toen hij minister werd. Daar heeft hij te maken gekregen met het vuile werk van de macht. En dat zie je bij iedereen. Dat is uiteindelijk mijn grote fascinatie: wat doet macht met mensen en hoe richten we een maatschappij in? Ik hou heel erg van mensen, ik geloof niet in slechte mensen. Maar ik geloof wel dat ‘de macht’ een levensgevaarlijk ding is in een mensenleven. En dat is een fascinerend gegeven. We worstelen hier al duizenden jaren mee. Ik besef dat het hebben van macht, mensen zo ver kan brengen, dat ze zelfs denken dat ze het goede doen door een ander te onthoofden.

Ja, dat is heel erg fascinerend. Daarom vind ik ook dat we allemaal wat rustiger mogen worden. Dat inhakken op elkaar, dat brengt ons niet verder. Ik vind het nu veel te gepolariseerd. We zijn allemaal veel te veel in hokjes gaan denken; jij bent-goed, jij bent fout. Daarnaast voeren we het verkeerde gevecht, namelijk: met elkaar. We zouden juist het gevecht met de macht moeten voeren. De 0,01%.

De andere kant (lees, de mensen die het narratief aanhangen) maakt het ons ook niet makkelijk. Want daar wordt het inhakken op mensen die ‘anders denken’ wel steeds fanatieker. Maar toch denk ik dat wij van onze kant ‘milder’ mogen zijn. Niet op de persoon spelen. We mogen best wat meer mildheid uitdragen met z’n allen.

De kunstwereld is momenteel ongelooflijk binnen de lijntjes. Daar wind ik me wel over op. Dat verbijstert mij. In de tijd van de 70-en jaren bij de Vietnam oorlog stonden de kunstenaars voorop. Die werden zelfs opgepakt en die mensen hebben hun reputatie en naam op het spel gezet voor het grotere doel. Dat mis ik nu heel erg. Het zijn maar een handje vol kunstenaars die zich hebben laten horen.

Zorgelijk vind ik dat. Ja, de hele kunstwereld is afhankelijk van subsidiepotten. Daarom probeer ik nu al 30 jaar mijn onafhankelijkheid te bewaren door te leven van de kaartjes die ik verkoop. Tot aan de Corona crisis lukte dat ook heel erg goed. Men zei tegen mij ‘als je zonder subsidie werkt, dan word je een pleaser, omdat je kaarten moet verkopen.’ Tom de Ket en ik hebben bewezen dat dat niet waar hoeft te zijn. De juiste mensen vonden ons. Er stond een groot publiek om te springen; theater met een maatschappelijke boodschap.

Ik ben inderdaad verder geradicaliseerd dan de andere Verleiders. Ik denk dat dit komt doordat mijn fascinatie voor de onderwerpen groter is en ik denk dat ik meer risico aan durf. Wat ik zie is dat heel veel mensen bang zijn voor sociale uitsluiting. Dat is heel erg menselijk en ik neem mensen dat ook niet kwalijk.

Ja, mijn ouders hebben in de jaren 70 gevochten voor meer vrijheid en vrijzinnigheid. Dat was hun revolutie. Maar nu zijn er weer nieuwe taboes. En dat er zelfs zoiets is als censuur, vind ik verbijsterend.

Dat klopt, maar ik voel me nu veel sterker dan een jaar geleden. Ik heb een auto immuunziekte gehad en was er slecht aan toe. Maar achteraf besef ik nu dat het te maken had met deze tijd. Ik dacht dat ik het geestelijk allemaal aan kon, maar mijn lijf vertelde me wat anders. Ik heb een keer opgetreden voor een zaal van 700 waar er maar dertig man in mochten die ook nog eens verdeeld waren over de zaal. Ik heb toen op het podium een soort black-out gehad. Het aanzicht van die lege zaal met dertig zombies, vond ik zeer heftig. Ik dacht toen; hier is de ziel uit het theater gehaald. Het greep me naar de strot. Ik heb daarom ook nooit meer opgetreden toen de QR-code van kracht was. Het werd een soort depressie wat zich uitte in een auto immuunziekte. Maar ik voel me nu weer goed en ik heb zin om weer mooie dingen te creëren.

Ja, ‘Door de bank genomen, 10 jaar later’ en die zal gaan over de CBCD, de nieuwe digitale wereldmunt. Die kunnen we het beste omschrijven als een combinatie van het briefje van tien en de bitcoin. Daar wordt op wereldschaal over gepraat, maar zelfs in de Tweede Kamer, is er bijna niemand die weet waar het over gaat. Ik vind dat we hier over moeten praten. Het zal een scherpe en uitdagende comedy worden die we in 70 theaters in het hele land gaan spelen.

Dit zal ons door de Centrale Bank worden verkocht met voordelen. Het zal ingezet worden op gemak. Er zitten goede kanten aan, maar ook gevaren. We moeten het over beide hebben. Ik wil dit niet op een polariserende wijze doen. Ik wil het bewustzijn vergroten bij de mensen dat we er invloed op hebben. Uiteindelijk zal de Tweede Kamer namelijk beslissen of het er komt of niet. En bewuste burgers, beïnvloeden de Tweede Kamer.

Lachend: ‘nee’. Dat is een tegenstrijdige in mijzelf. Mijn menselijke ik zegt: rustig, we gaan het op de nette manier proberen. De cynische ik ziet het soms wat anders.

We hebben meer aantallen nodig, daarom ben ik wel een voorstander van demonstraties. Ik denk terug aan de kernwapen demonstraties waar ik vroeger in mee liep. Dat had zeker invloed. De maatschappelijke druk zullen we op allerlei manieren moeten blijven zetten. Daar blijf ik optimistisch en strijdbaar over.

Het is nu zogenaamd Rusland tegen het Westen met Oekraïne als speelbal. En waar we voor op moeten passen is dat het niet uit de hand loopt. Er zijn nu grote belangen voor chaos en oorlog. De Verenigde Staten is bang dat China de rol overneemt van wereldmacht.

De machten die er baat bij hebben, het ministerieel-industrieel-wapen-media complex, de 0,01% heeft baat bij onrust. Maar daarom zeg ik; blijf druk zetten. Op allerlei manieren. Want mensen onderschatten ook hun eigen invloed.

Ja, daar geloof ik in, maar je kunt dat op een goede of op een slechte manier uitleggen. We zijn met te veel mensen, we putten de aarde uit, bezit is niet goed, dus we moeten terug naar een samenleving waar we meer met elkaar delen. Daar zitten hele goede kanten aan. Tegelijkertijd wantrouw ik de Great Reset filosofie het tot het diepste van mijn vezels. Het is een religie en achter religie zit altijd macht. Daarom zie ik zo veel overeenkomsten met de strijd van mijn ouders.

Ja, dat er een geestelijke wereld is.

De absurditeit van het bestaan. Dat is uiteindelijk dat het absurd is dat wij weten dat we dood gaan en dat we daar toch maar mee te dealen hebben. Ik vind heel veel zaken in de wereld diep-diep-absurd. Ik moet daar om lachen en ik besef ook dat we vanuit humor mensen kunnen bereiken. En dat is wel een spiritualiteit waar ik in geloof. Dat is intuïtie, creativiteit en talent. Het is geen hocus-pocus maar soms neemt ‘iets het in je over’. En dan schrijf je iets wat je van te voren nooit gedacht had. Dat kan heel positief zijn of iets heel zwarts, dat je zelfs van jezelf schrikt. Ik had nooit gedacht dat de voorstellingen van ‘De Verleiders’ zo’n succes zouden worden. Mensen zeiden van te voren dat er niemand zou komen, omdat het saai zou zijn. In die zin ben ik wel spiritueel, spiritualiteit in de kunst. Ik vind kunst een van de belangrijkste aspecten van samenlevingen. Kijk maar naar samenlevingen waar de kunst wordt onderdrukt, bijvoorbeeld in Noord-Korea. Dat wordt een doodse samenleving.

Ik vind het belangrijk dat mensen zich met de wereld bemoeien. Ik roep echt op tot betrokkenheid. Mensen bedoelen het goed als ze zeggen; leef nu gewoon je eigen leven, je hebt er toch geen invloed op. Terwijl ik zeg: Als wij misleid zijn en helemaal als het gaat over de macht, dan moeten we daar achter zien te komen. Anders kunnen ze door gaan zonder dat ze teruggefloten worden. Men komt er mee weg. En dat is een tendens die ik al een tijdje zie. We hebben vrijzinnige mensen nodig die positief zijn. Mensen die perspectief bieden en die verbinden, hoewel ik een hekel heb aan het woord ‘verbinding’, maar ik kom daar nu even niet onderuit.

Laten we beseffen dat er heel veel goede mensen zijn, niet iedereen die bij de mainstream media werkt dient een agenda. Besef dat veel mensen last hebben van sociale druk. Laten we elkaar niet weg blijven zetten als idioten. Meer kennis is niet de oplossing. We moeten gewoon wat gaan doen met z’n allen. Dus laten we blijven prikkelen, maar ook blijven verbinden. Ik wil op een optimistische wijze voorwaarts denken. En met open armen. En als ik het een keer mis heb, dan geef ik dat graag toe. Ik wil graag meer de verbinder zijn. We willen uiteindelijk allemaal hetzelfde. Hoop ik dan maar.