^DeAndereKrant

Wij bezochten Iris Huizing bij Metaal Kathedraal in Utrecht, deden mee met een workshop en zagen hoe kinderen in staat waren te ‘zien’, ondanks een verduisterend masker, dat hun ogen volledig afsloot van elk binnenkomend licht. De wetenschap staat nog aan het begin van een serieuze verkenning van het onderwerp maar er zijn al enkele belangrijke onderzoeken uitgevoerd.

Iris Huizing is moeder van vier kinderen en betrokken bij de leergemeenschap Metaal Kathedraal in Utrecht, waar zij kinderen begeleidt bij het ervaren van hun heldere zicht. In 2018 is Iris in Engeland opgeleid door bewustzijnstrainer Nicola ­Farmer [1] en sinds 2019 is zij gecertificeerd intuïtief coach in het helder zien.

Met drie volwassenen en twee kinderen deden we een workshop bij Iris. Na de kennismaking begonnen we met intuïtiespelletjes, waarbij de tafel vol stond met omgekeerde bekertjes en Iris een balletje onder een van de bekers verstopte, waarna we op onze eerste ingeving probeerden in te voelen waar het balletje verstopt zat. Dat lukte wonderbaarlijk goed! “Braingymoefeningen helpen bij het synchroniseren van de hersenhelften”, aldus Iris toen we daarna met onze linker- en rechterhand tegelijkertijd afwijkende bewegingen moesten maken.

Toen we het verduisterende masker opzetten, wreven we in onze handen om ons gewaar te worden van de energie tussen onze handen. Daarna volgde een geleide visualisatie en kregen we gekleurde boekjes met de instructie de kleuren op de voorkant te ontdekken. Achteraf legde Iris uit waarom ze geen vragen stelt maar vooral instructies geeft. “Om in de flow te komen is het belangrijk, de rationele linkerhersenhelft zoveel mogelijk te passeren. De rechterhersenhelft (intuïtie) reageert op instructies. Het proces van het op gang komen van de waarneming is het belangrijkste. Daar is vertrouwen voor nodig en nieuwsgierigheid. Ik moedig daarom aan en geef alleen maar constructieve feedback. Iedere vorm van ‘nee’ zet het kritische denkvermogen aan en zorgt voor analyse - linker hersenhelft - twijfel of zelfs schaamte. Dit kan de waarneming blokkeren.”

“De grootste opdracht voor de begeleider is al je oordelen en identificaties met goed/fout overboord te gooien. De toverwoorden zijn: plezier, verwondering, vertrouwen, nieuwsgierigheid en onbevangenheid”.

In onze workshop werd snel duidelijk dat hoe jonger de kinderen, hoe gemakkelijker ze konden zien. Charlie, het meisje van 7 jaar, begon al vrij snel te vertellen wat ze allemaal zag. “Ik zie rood en wit, en er staat ‘papa’”. Iris moedigde haar verder aan: “Kijk maar eens naar de tekening op deze bladzijde”.

“Het is een blauwe emmer en er zit een schildpad in”, zei Charlie. Halverwege de oefening leek het me voor dit artikel beter het proces met eigen ogen te aanschouwen, dus ik zette mijn masker af. Een paar minuten later gaf Wout, 13 jaar, aan welke kleuren hij zag. Iris stimuleerde ook hem met instructies en vellen papier in verschillende kleuren die hij grotendeels correct waarnam. Charlie stond intussen geblinddoekt een tekening te maken.

“In het begin kunnen kleuren in hun waarneming iets afwijkend lijken”, legde Iris uit. “Groen en blauw lijken bijvoorbeeld op elkaar. Het is een kwestie van afstemming en kalibratie van hun hersenen. Het zal steeds helderder voor ze worden en daarmee in jouw ogen ook accurater. Wees niet resultaatgericht, dat remt de flow. Het zicht opent zich voor ieder kind (mens) anders. Over het algemeen begint het met kleuren zien - dit kan direct zijn of enkele sessies duren - waarna vormen duidelijker worden en ze uiteindelijk zo helder zien dat ze kunnen voorlezen uit een boek. Veel kinderen ervaren heldere witte lichtpuntjes in het masker, die uiteindelijk groter worden en/of samenvloeien. Voor hen lijkt het alsof ze door een tunneltje kijken.”

Wout deelde zijn ervaring: “Ik zag eerst aan één kant witte sterretjes en die werden langzaam verspreid over het hele masker, en toen was het ineens licht en zag ik daar doorheen de kleuren.”

In 2005 hebben twee Italiaanse wetenschappers, verbonden aan de Universiteit van Bari, Italië, een experiment uitgevoerd met deelnemers die getraind waren door Mark Komissarov [2]. Het onderzoek werd uitgevoerd door professor Enrico Pierangeli, neurochirurg, neuroloog en oncoloog [3] en professor theoretische natuurkunde Elio Conte [4]. Voor dit onderzoek werd een speciaal masker ontwikkeld met geïntegreerde lichtsensoren, om te controleren dat er geen sprake was van lichtinval, en infraroodcamera’s, om te controleren of de pupillen van de testpersonen gedurende het experiment verwijd bleven. De getrainde testpersonen lazen gerandomiseerde woorden, kleuren en getallen van een computerscherm. Dit onderzoek heeft aangetoond dat het mogelijk is met een lichtdicht masker de fysieke werkelijkheid direct waar te nemen.

Samen met wetenschappers Dan Winter [5] en Patrick Botte [6] deed Iris ook onderzoek [7] naar de hersengolven van een aantal kinderen. Dit onderzoek toont naast een mooie symmetrie van beide hersenhelften en opvallende Beta en Gamma golven ook nog eens harmonieuze verhoudingen tussen de onderlinge frequentiespectra (Delta tot Gamma) in de hersengolven van de kinderen, wat je kunt vergelijken met octaven in een pianostuk: opperste harmonie!

Door alle interne en externe chaos te doorzien, kunnen we collectief tot heling komen. Vanuit een staat van neutraliteit en de afwezigheid van oordelen, projecteren we onze eigen pijn niet langer op een ander. Als mensen verantwoordelijkheid nemen voor de eigen emoties en ze herkennen als een richtingaanwijzer naar heelheid, kan het ego ontspannen. Zo komt denken, voelen en handelen weer in lijn met het hart en de innerlijke wijsheid.

Dit brengt onze hersenhelften weer in balans, waardoor we weer toegang krijgen tot onze natuurlijke potentie: een empathische en creatieve staat van zijn. De weg terug naar een wereld in heelheid ligt voor ons open. En de kinderen wijzen ons de weg. Ga je mee op reis?