^DeAndereKrant

Zijn er treffender beelden van het coronatijdperk dan mensen met mondkapjes op? Wereldleiders die vanachter stoffen varkenssnuiten krampachtig in de camera lachen. Gemuilkorfde kleuters die met angstige oogjes opkijken naar de wezenloze grimassen van ouders en leerkrachten die zich van hen hebben afgekeerd. Wandelaars op pleinen en in parken, die als inwisselbare dolende zielen achter viezige lappen doek lopen te hijgen.

Hoe kon het zover komen dat vrijwel de gehele mensheid zich willoos onderwierp aan de mondneusmaskerdwang? Er zijn nog steeds mensen die ons proberen wijs te maken dat er een medische grond was voor de mondkapplicht, zoals OMT-lid Marc Bonten en Volkskrant-journalist Maarten Keulemans die in een interview bij OP1 op 20 maart 2023 beweerden dat de mondkapjes op drukke plaatsen zoals in het OV positief zouden hebben gewerkt.

Met geen woord repten ze over de zogenoemde Cochrane-studie die op 30 januari 2023 verscheen – de meest veelomvattende studie ooit, waarin alle goede wetenschappelijke onderzoeken naar mondmaskers zijn samengevat. Deze concludeert ondubbelzinnig dat mondkapjes niet hebben gewerkt. Alles liever blijkbaar dan te moeten erkennen dat ze zich hebben laten bedotten, of zelf actief hebben meegedaan aan het bedrog.

Inmiddels is uit diverse reconstructies duidelijk geworden dat de mondkapdwang niet zomaar uit de lucht kwam vallen. Het is het resultaat geweest van een doelbewuste propagandacampagne van een select groepje ‘influencers’, afkomstig uit het netwerk van wetenschappers en beleidsmedewerkers betrokken bij globalistische organisaties als de Wellcome Trust en het World Economic Forum (WEF).

Zij hadden geen wetenschappelijke poot om op te staan. Toen de coronapandemie werd afgekondigd, in maart 2020, waren alle deskundigen het erover eens dat mondkapjes dragen zinloos is om de verspreiding van een respiratoir virus als Sars-Cov-2 tegen te gaan. Dat vond de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), dat vond het RIVM, dat vond de gezondheidsautoriteit CDC in de Verenigde Staten. Dat vonden ook nationale gezondheidsadviseurs als Anthony Fauci in de VS, Anders Tegnell in Zweden en Jaap van Dissel in ons eigen land.

Maar al snel begonnen deze ‘influencers’ achter de schermen actie te voeren om de gezondheidsautoriteiten op andere gedachten te brengen. Een van de eersten was professor Trishna Greenhalgh, een van de meest invloedrijke figuren in de Britse publieke gezondheidszorg. Haar werk werd deels gefinancierd door de Wellcome Trust, een van de grootste geldschieters van medisch onderzoek en vaccin-ontwikkeling in de wereld, opgericht door het Britse farmaceutisch concern GlaxoSmithKline. Greenhalgh nam in maart 2020 contact op met de Amerikaanse data-specialist Jeremy Howard van de universiteit van San Francisco en de socioloog Zeynep Tufecki van de universiteit van North Carolina. Samen lanceerden zij het initiatief Masks4all, dat een sleutelrol zou krijgen in de daaropvolgende mediacampagne. Howard, een expert in kunstmatige intelligentie, was lid van het Global AI (Artificial Intelligence) Council van het WEF en had zes jaar lang deelgenomen aan het Young Global Leaders programma van de organisatie van Klaus Schwab. Hij spreekt Chinees en toonde zich een groot bewonderaar van de keiharde Chinese aanpak van de pandemie. Tufecki, een socioloog van de Universiteit van North Carolina, is een mediagenieke persoonlijkheid die veel wordt geïnterviewd in Amerikaanse media. Zij pleitte al in 2018, in de bekende online-publicatie Wired, voor meer censuur op sociale media, die volgens haar “de democratie vergiftigen”.

Al op 1 maart 2020 keert Tufecki zich op Twitter tegen de stellingname van de CDC dat mondkapjes niet nodig zijn. Op 17 maart 2020 publiceert de invloedrijke krant New York Times een opinieartikel van haar hand met dezelfde boodschap. Kort daarna verschijnt op de website van Masks4all een blog om het dragen van mondkapjes te promoten. Deze krijgt in korte tijd op miraculeuze wijze miljoenen views en wordt in 21 talen vertaald. Howard schrijft over het mondkapje: “Het is een stukje textiel en geen landmijn”. Hoewel Howard geen enkele deskundigheid heeft op medisch gebied, wordt zijn citaat door talloze media opgepakt. Op 4 april 2020 krijgt Masks4all in vele media opnieuw wereldwijd aandacht met een oproep het dragen van stoffen mondkapjes serieus te overwegen.

Howard wordt vervolgens benaderd door de Washington Post – die andere invloedrijke Amerikaanse krant – om een opinieartikel te schrijven. Dit doet hij met hulp van het Young Global Leaders netwerk. Het heet: “Simpele zelfgemaakte maskers kunnen helpen om het aantal besmettingen te beperken. We zouden ze allemaal in het openbaar moeten dragen.” In het artikel citeert hij George Gao, directeur van de Chinese CDC en deelnemer aan het door het WEF en Bill Gates gesponsorde Event 201 in het najaar van 2019, waarin een wereldwijde pandemie wordt geoefend. Gao beweert dat het virus zich verspreidt via relatief grote ‘druppels’, en beveelt het dragen van mondkapjes aan, zonder daarvoor enige wetenschappelijke onderbouwing te geven.

Howard krijgt vervolgens ruim baan in de Britse krant The Guardian en andere grote mediakanalen. In een artikel van 23 april 2020 gepubliceerd door de Universiteit van San Francisco schrijft hij: “Maskers zouden voor altijd deel moeten zijn van onze toekomst. Ze zijn verbazingwekkend effectief om druppels tegen te houden. Elk soort masker is effectief.” Het zijn verbazingwekkende beweringen, want tot 2020 wist iedere expert op dit gebied dat virusdeeltjes grotendeels worden verspreid via aerosolen, die veel te klein zijn om door maskers te worden tegengehouden. Om deze reden heeft ook ‘de anderhalve meter’ geen nut, zoals kritische wetenschappers als Maurice de Hond en dr. Carla Peeters al beklemtoonden destijds.

Rond dezelfde tijd begint Anthony Fauci te draaien en laat zich voor het eerst publiekelijk positief uit over mondkapjes. Howard heeft vervolgens een gesprek met de Republikeinse Senator Pat Toomey uit Pennsylvania, die de CDC en president Trump bewerkt. Trump kondigt daarop aan dat een “universele mondkapplicht” noodzakelijk zou kunnen zijn.

Vervolgens starten Howard en Tufecki een campagne om de CDC aan hun kant te krijgen. Met 20 co-auteurs schrijven zij een artikel, Interdisciplinary narrative review of the literature on the role of face maks in reducing Covid-19 transmission, dat wordt gepubliceerd als ‘preprint’ (dus zonder dat het peerreview heeft ondergaan). Dit wordt in korte tijd het meest gelezen preprint-artikel aller tijden. Het is een uiterst belangwekkend document, omdat de auteurs openlijk beargumenteren dat iedereen mondkapjes moet gaan dragen (ook kinderen), niet om medische redenen, maar zoals ze zelf zeggen, uit “altruïsme” en ”solidariteit”. Letterlijk schrijven ze: “Rituelen en solidariteit zijn belangrijk in menselijke samenlevingen en kunnen samen met zichtbare signalen nieuwe vormen van sociaal gedrag bewerkstelligen. Universele mondmaskerdracht kan dienen als een zichtbaar signaal en als herinnering aan de pandemie…. Historisch gezien zijn epidemieën perioden van angst, verwarring en wanhoop. Het dragen van mondkapjes en zelfs het maken van mondkapjes en het verspreiden ervan, kunnen een gevoel geven dat je iets nuttigs doet. Gezondheid is een publiek goed, in de zin dat ieders gedrag op het gebied van gezondheid de gezondheid van alle anderen beïnvloedt. Hierdoor kunnen maskers symbolen zijn van altruïsme en solidariteit.”

Korte tijd later verandert de CDC zijn normen en beveelt het dragen van mondkapjes aan, zelfs voor kinderen vanaf de leeftijd van 2 jaar. De WHO schaart zich pas in de zomer van 2020 achter het CDC-standpunt. Op 5 juni 2020 publiceert de WHO een “Advies over het gebruik van maskers in de context van Covid-19” (zie dakl.nl/advies-who-maskers), waarin “voordelen van het gebruik van maskers door gezonde mensen in het algemene publiek” worden opgesomd, die veel gelijkenissen vertonen met de argumenten van Trufecki en Howard. Zo stelt de WHO dat een mondkapplicht “kan leiden tot minder stigmatisering van individuen die maskers dragen om besmetting van anderen te voorkomen”, “mensen het gevoel kan geven dat ze een rol kunnen spelen in het stoppen van de verspreiding van het virus” en “mensen eraan kan herinneren dat ze andere maatregelen moeten opvolgen, zoals handen wassen en neus en mond niet aanraken”. De WHO schrijft ook dat “stoffen mondmaskers ook een vorm kunnen zijn van culturele expressie, die het publiek aanmoedigt om beschermingsmaatregelen te accepteren”.

Ook in Nederland laat de Masks4All beweging zich gelden. Zo schrijft professor Stephanie Rozenkranz, een econoom van de Universiteit Utrecht, en academisch partner bij het Centraal Planbureau (CPB) op 4 april 2020 een opinieartikel in het blad van het UMC Utrecht. Verwijzend naar een opinieartikel in de New York Times van de Israëlische intellectueel Yuval Harari, een belangrijke adviseur van het WEF, schrijft zij dat er goede redenen kunnen zijn om de autonomie van burgers blijvend te beperken. “De meest recente inzichten suggereren dat als iedereen doe-het-zelf mondkapjes zou dragen de curve aanzienlijk zou afvlakken zelfs zonder een lockdown”, schrijft zij. “Als beleidsmakers dergelijke feiten omarmen zoals bijvoorbeeld in Tsjechië (zie de Masks4all beweging) en bepaalde gedragingen als sociale norm stimuleren, zouden sociale mechanismen mensen motiveren te doen wat als ‘goed’ wordt beschouwd en te vermijden wat ‘fout’ is. Voor deze krachtige vorm van gedragscontrole in sociale gemeenschappen zijn wettelijke afspraken en formele sancties niet nodig.” Rozenkranz is lid van het Behavioural Insights Netwerk Nederland (BIN-NL), een samenwerkingsverband van ministeries en rijksdiensten op het gebied van gedragswetenschappen waarmee de overheid het gedrag van burgers tracht te beïnvloeden.

Een op 30 januari 2023 gepubliceerde update van de Cochrane Review, Physical interventions to interrupt or reduce the spread of respiratory viruses, concludeert dat “het dragen van mondkapjes nauwelijks of geen verschil maakt voor het resultaat van influenza-achtige ziekteverschijnselen of Covid-19 -achtige ziekte verschijnselen”. De Cochrane Review is een serie onderzoeken die zich uitstrekt over vele jaren en alle serieuze wetenschappelijke literatuur bekijkt. De directeur van de Amerikaanse gezondheidsdienst CDC Rochelle Walensky verklaarde onlangs tegenover het Amerikaanse congres dat de Cochrane studie “ingetrokken” zou zijn, maar hoofdauteurs Tom Jefferson en Carl Heneghan van de universiteit van Oxford hebben laten weten dat er geen sprake is van terugtrekking van de studie of wijziging van de conclusies.

Mondkapjes zijn niet alleen ineffectief, ze zijn ook schadelijk voor de gezondheid, zo blijkt uit talloze studies. Recentelijk nog verscheen een peer-reviewed meta-analyse in het vakblad Frontiers in Public Health door een groep Duitse onderzoekers onder leiding van Kai Kisielinski. Deze bevestigt dat het langdurig dragen van mondkapjes ernstige gezondheidseffecten kan hebben, met name voor kinderen, adolescenten en zwangere vrouwen, met zelfs een risico voor een blijvend effect naar volgende generaties.

Dit artikel is onder meer gebaseerd op publicaties van de Amerikaanse advocaat Michael P. Senger dakl.nl/substack-senger en de Britse klinisch psycholoog Dr. Gary Sidley dakl.nl/who-pro-maskers, alsmede op gesprekken met dr. ir. Carla Peeters, die vanaf het begin van de pandemie vele artikelen schreef voor binnen- en buitenlandse publicaties over de schadelijke effecten van mondkapjes en andere interventies. Hoewel Peeters in alle opzichten gelijk bleek te hebben, is ze meedogenloos tegengewerkt door leden van het OMT en andere wetenschappers, die haar herhaaldelijk van desinformatie beschuldigden. Haar serie kritische artikelen in HP/De Tijd werd door het blad abrupt gestopt.

Zie bijvoorbeeld: dakl.nl/verplichte-mondkapjes

Zie voor meer documentatie: dakl.nl/mondkapjes-bodemprocedure