^DeAndereKrant

Wat opvalt aan de informatie uit Wob-verzoeken is dat er een soort parallelle bestuursstructuur bestaat, waarin de NCTV en het IFV een erg grote rol hebben. Het is een schaduwoverheid. Zoals het RIEC (Regionaal Informatie en Expertise Centrum) en LIEC (Landelijk Informatie- en Expertise Centrum. Dat kun je niet los zien van de NCTV.

Het RIEC heeft servers, eigen computersystemen waarop alle ­informatie opgeslagen wordt. Wat ons ­vermoeden is naar aanleiding van de informatie uit de Wob-­verzoeken, is dat de NCTV uit dit systeem put. Dit is een hele parallelle overheid, een schaduwoverheid die buiten de wettelijke kaders werkt. Zonder wettelijke opdracht, zonder een rechtspersoonlijkheid. Ze hebben geen bevoegdheden, het is helemaal niks. Je krijgt het idee dat justitie een eigen geheime dienst gecreëerd heeft, die zichzelf taken toe-eigent, zoals het maken van het Dreigingsbeeld Terrorisme. Het is niet duidelijk waarom ze dat doen, er is namelijk geen grondslag voor. Het NCTV houdt zich niet bezig met wetsovertredingen, ze richten zich op gedrag. Dat past ook bij het RIEC. Zij kijken naar mensen die opvallen. Als je bijvoorbeeld kijkt naar de adviezen van het OMT, die gaan rechtstreeks naar het NCTV - wat hebben zij daarmee te maken?

Die spelen een hele belangrijke rol. Want alles wat ze doen bij het beleid gaat om gedrag. Telkens houden ze in de gaten - wat is de stemming onder de bevolking, de sfeer, de trend? Als je die Wob-stukken bekijkt, dan wordt social media gemonitord, zodat ze precies zien wat er die dag trending is, welke argumenten naar voren komen, daar maken ze een analyse van, daar wordt dan een antwoord op geformuleerd. Het is eigenlijk omgekeerd beleid. Bij beleid heb je een plan, dat ga je uitvoeren, en hier pas je het plan constant aan de stemming en de emotie aan.

Een democratische rechtsstaat bestaat uit ‘checks en balances’. Dat betekent bijvoorbeeld, je hebt de Autoriteit Persoonsgegevens, die hoort onafhankelijk te zijn. Wanneer zij iets waarnemen dat niet klopt, dan moeten zij ingrijpen. Door er eerst een rapport over te schrijven en vervolgens maatregelen te nemen. Je hebt Justitie, wanneer zij zien dat ambtenaren strafbare feiten plegen, dan horen ze daarover een onderzoek te beginnen. Zo heb je in het systeem ‘checks and balances’, de verschillende takken van de overheid horen zo ingericht te zijn dat zij ook elkaar controleren. Dat hebben ze - en sinds 2009 is dat heel hard gegaan - helemaal afgebroken met de ‘één overheidsgedachte’. Iedereen is met elkaar aan tafel gaan zitten en als jij ook aan tafel zit, ja dan dek je elkaar. Je hebt dan nog maar met één overheid te maken, er is geen scheiding van machten meer, en geen echte controle op macht. Daar is het misgegaan.

Dat zie je ook terug bij het RIEC, die vertegenwoordigen de één overheidsgedachte. Een integrale overheid, met een integrale ­aanpak. Zover zelfs, dat ook de rechtspraak daarbij aan tafel zit, zoals bij het Strategisch Beraad ­Ondermijning (SBO). We hebben op dit ­moment te maken met één overheid. Dat moest een weerbare overheid ­worden, dat was hun leus. Het is heel ­Orwelliaans. In een rechtstaat hoort een burger weerbaar te zijn, want de overheid heeft alle machtsmiddelen, de burger niet. De overheid moet zo ingericht zijn, dat de burger weerbaar is.

Het stokpaardje van het RIEC is die integrale overheid waarbij alle checks and balances zijn weggehaald en waarbij ook systematisch aan ambtenaren is geleerd dat dat een goede zaak is. Dat de overheid altijd gelijk heeft, de overheid moet beschermd worden. De overheid als slachtoffer van kwaadwillende burgers. Je mag niet vervelend doen tegen ambtenaren. Er moest een speciale rechtbank komen voor politiemensen als die strafbare feiten begingen, straffen voor een misdaad tegen overheidspersoneel werden verdubbeld of verdrievoudigd of zijn een verzwarende omstandigheid. Dit is jarenlang opgebouwd, en daardoor is de rechtstaat totaal gesloopt. Alles verloopt in volledig informele structuren waar we geen zicht op hebben, waar geen controle op bestaat en waarvoor we niet eens een Wob-verzoek kunnen indienen. Onlangs was er een rechterlijke uitspraak, iemand had een inzageverzoek gedaan bij het RIEC. De rechtbank zegt, het RIEC heeft geen rechtspersoonlijkheid, dus die kan geen informatie aanleveren. Zover zijn we gezakt.

Ja, dat is de eerste taak van de rechtspraak, het in stand houden van de rechtsstaat. Zij hebben nu als primaire taak het helpen die rechtstaat te slopen. Je moet het niet wagen je tegen de overheid te richten. Dat zie je ook in de uitspraak over de fakkeldrager. De rechter zei letterlijk, mensen moeten niet denken dat ze tegen de overheid mogen vechten. Dat is een uitspraak die gaat zo ver, die vat goed samen wat hier aan de hand is.

Dat hangt eigenlijk aan de Veiligheidsregio en die is opgetuigd om de macht te centraliseren. Daarom was het zo belangrijk dat corona op lijst A kwam, want daarmee komt de bevoegdheid bij de veiligheidsregio’s. En daarmee voorkom je dat burgemeesters gaan muiten, want die hebben geen zeggenschap meer. Ze hebben de macht dus bij de ­gemeentes weggehaald en als jij de definitie van een ramp steeds naar beneden aanpast, dan ondergraaft dat de autonomie van gemeenten. Alles wat een mogelijke ramp of crisis is, verschuift naar de regio, waar geen volksvertegenwoordigers in zitten. Terwijl de gemeentes een pijler zijn van het ­Nederlandse staatsbestel dat gemeentes een grote mate van onafhankelijkheid hebben.

Goede vraag. Ik denk dat toen ze daarmee begonnen, dat het ­alleen voor zeldzame rampsituaties ­bedoeld was. Dat is zo ­uitzonderlijk. Dat is inderdaad een ingrijpende­ ­wijziging geweest, die heel veel macht bij ­burgemeesters heeft weggehaald. En met die veiligheidsregio’s hoef je relatief weinig burgemeesters ­­onder controle te hebben. Kijk eens wie daar zitten. Veel van hen zijn aan het ­Wor­ld Economic Forum ­gelinkt. Kijk naar Utrecht, Den Haag, ­Amsterdam. Dat zijn WEF-burgemeesters, die zijn voorzitters van de veiligheidsregio’s.

De Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid is een ­afdeling op het ministerie van Justitie. De afdeling is niet bij wet opgericht, en heeft dus geen officiële wettelijke bevoegdheid of taak, en er bestaat geen constructie voor controle op het NCTV. Op hun website is te lezen:

“De NCTV is binnen de Rijksoverheid verantwoordelijk voor terrorisme­bestrijding, cybersecurity, nationale veiligheid, crisisbeheersing en ­weerbaarheid tegen statelijke dreigingen. De NCTV werkt hiervoor samen met zijn partners uit het veiligheidsdomein.”

RIEC staat voor Regionaal Informatie en Expertise Centrum. Tien RIEC’s en het Landelijk Informatie- en Expertise Centrum (LIEC) bestrijden sinds 2009 samen ‘ondermijnende criminaliteit’. RIEC’s en het LIEC zijn convenant­organisaties zonder rechtspersoonlijkheid waarin politie, OM, FIOD, SIOD, Koninklijke Marechaussee, GGD, Belastingdienst en gemeentes overleggen en gegevens uitwisselen zonder wettelijke grondslag en noodzaak, zonder rechtelijke toets of zelfs concrete verdenking en zonder kennisgeving aan de betrokkenen (bron: De Blauwe Tijger).

Het Instituut Fysieke Veiligheid (IFV), sinds kort: Nederlands Instituut voor Publieke Veiligheid (NIPV).

Het Instituut Fysieke Veiligheid (IFV) is de landelijke ondersteunings­organisatie voor de veiligheidsregio’s. Via de Wet veiligheidsregio’s uit 2010 zijn verschillende wettelijke taken van de gemeente - waar wél volksvertegenwoordigers zitten - overgeheveld naar het IFV. Onlangs is de doelstelling van het IFV uitgebreid met taken naar aanleiding van klimatologische, digitale, maatschappelijke en internationale ontwikkelingen.

Bronnen

Download ‘Presentatie NCTV: Maatschappelijk Beeld en Uitvoeringstoets’:

Dreigingsbeeld Terrorisme

Nederland: www.nctv.nl

1-overheids-netwerk: