^DeAndereKrant

Als creatief directeur bij een reclamebureau in Zeeland had Verhagen het goed voor elkaar. Totdat twee jaar geleden de coronaperiode kwam. “In eerste instantie – bij de persconferenties in maart 2020 – was ik erg geschrokken. Ik zat voor de tv en dacht: ‘Wat gebeurt er?!’ We gingen een onzekere tijd tegemoet en een aantal campagnes en opdrachten kwam te vervallen, zoals voor open-huizen-dagen. Vrij snel begon ik in mogelijkheden te denken, zodat we toch in contact zouden kunnen blijven, ondanks dat we thuis op de bank zaten.”

In april 2020 bedacht Verhagen de Babbelbingo, een spel voor de coronatijd, waarmee mensen via Zoom met elkaar in contact konden komen. “Het onderhouden van contact was erg belangrijk en dit hielp daarbij. Ik heb het zelf een keer met 72 mensen gespeeld, dat was erg leuk. Diezelfde maand hebben we ook het aantal toegestane demonstranten bij een protest in Middelburg kunnen verdubbelen, door met een online verbinding mensen vanuit huis ook aan te laten haken.”

Verhagen geeft aan helemaal in het ‘mainstream’ verhaal mee te zijn gegaan. “Er kwam een opdracht binnen van een chemieconcern om de SDG (Sustainable Development Goals – red.) te communiceren naar het publiek. Ik stelde mijzelf daar geen vragen bij en ik deed het werk zo goed mogelijk, zoals altijd.” Tot het conceptvoorstel voor de spoedwet kwam. “In eerste instantie nam ik dit concept door om daar met creatieve ideeën op aan te kunnen haken en ik was benieuwd naar wat er zou veranderen. Tot mijn verbazing kwam ik het woord ‘verbod’ zo’n 142 keer tegen. Toen dacht ik: ‘Wat is dit?’ Ik las ook dat ik van mijn kinderen 1,5 meter afstand moest houden omdat ze niet bij mij ingeschreven stonden en ik zou niet bij mijn toenmalige vriendin mogen slapen omdat we een LAT-relatie hadden. Dat was mijn persoonlijke trigger om op onderzoek te gaan.”

Bij het bekijken van de website van Virus­waanzin (nu Viruswaarheid) en een interview met Willem Engel bij online videokanaal Café Weltschmerz, gingen er wat lampjes branden. “Toen ik vervolgens weer naar een persconferentie keek, viel het mij op dat Rutte het vaak had over ‘we hebben een afspraak’, maar de enige afspraak die hij zou moeten nakomen, is dat hij zich aan de grondwet houdt! Die avond ontwierp ik de poster Alleen samen krijgen we de overheid onder controle.” Dit was een ludieke tegenhanger van de slogan die op de achtergrond bij de persconferentie in beeld was. “Ik deelde deze in verschillende groepen en hij ging vrij snel viraal. Ik maakte meerdere variaties over de schoenen van Hugo de Jonge, Johan Cruijff (je ziet het pas als je het doorhebt - red.), Mark Rutte en Jaap van Dissel. Het balletje begon te rollen en ik kwam met steeds meer gelijkgestemden in aanraking.”

Naarmate Verhagen zich meer uitsprak, dreigden collega’s en klanten opdrachten terug te trekken. “Zeeland is klein. Ik kende alle bedrijven, omdat ik in 2018 nog een evenement had georganiseerd om studenten met ondernemers te verbinden. Ik kende tientallen bedrijven en het ging als een lopend vuurtje rond. Veel collega-ondernemers uit de regio werken mede voor de overheid en ik denk dat die niet met mij geassocieerd wilden worden. Het was Koen eruit, of het bedrijf kapot.” Het ventileren van een andere mening kostte hem zijn baan. “Uiteraard had ik nog graag bij dat bureau gewerkt en die tijd van onwetendheid was ook fijn, maar nu kan ik niet meer terug. En als ik zie wat ik de laatste jaren heb kunnen maken, geloof ik echt dat dit mijn missie is en ik hoop een waardevolle bijdrage te kunnen leveren aan ons verzet. Ik heb nieuwe mensen leren kennen en de waardering die ik krijg voor wat ik maak, bevestigt mij dat ik de juiste keuze heb gemaakt, me uit te spreken en dat te blijven doen. Alhoewel ik er in het begin wel te vaak met gestrekt been in ging. Maar daar leer je van.”

Waarschijnlijk de bekendste poster van zijn hand is die van Hart voor Vrijheid. In oktober 2020 werd deze 600.000 keer gedrukt en verspreid. “Ze hangen nog steeds bij mensen voor het raam.” Daarna kwam de poster over 75 jaar vrijheid met Bevrijdingsdag, die veel ophef veroorzaakte. “De hele Tweede Kamer viel erover, maar het was juist als een oproep bedoeld om het over vrijheid te hebben, ongeacht je mening. Dat konden ze niet hebben. Mijn omgeving ook niet. De carnavalsvereniging waar ik 15 jaar met veel plezier in heb gezeten, gooide mij er een dag later uit.”

In maart 2022 waren de Gemeenteraadsverkiezingen, wat Verhagen uiteraard niet onopgemerkt voorbij kon laten gaan. “Onder het thema ‘voortschrijdend inzicht’ hebben we toen 72 posters gemaakt van verschillende moties en hoe de partijen daarop hebben gestemd. Deze waren vooral bedoeld om Nederlanders te laten zien dat veel politieke partijen in hun stemgedrag niet terug laten komen wat ze oorspronkelijk beloofd hebben.” Concrete plannen voor de komende verkiezingen in maart 2023 zijn er nog niet. “Ik denk dat het vooral belangrijk is, er met elkaar voor te zorgen dat het stemmen eerlijk verloopt. De controle bij de laatste verkiezingen was nihil, dus dat moeten we voorkomen. Anders maakt het niet uit op wie je stemt.”

Ondanks de grootschalige en succesvolle campagnes, is er ook een aantal dingen niet gelukt. “Vanaf het voorjaar van 2020 volgde ik de rechtszaken van Virus­waarheid tegen de staat, maar het vertrouwen in de rechtspraak ben ik daardoor helemaal kwijtgeraakt. Meningen van zogenaamde experts winnen het van internationale verdragen. We leven in een heel eng land!” Als voorbeeld noemt Verhagen een rechtszaak tegen de Gezondheidsraad. “Er zijn zeven stappen die chronologisch doorlopen moeten worden om een vaccinatie in het vaccinatieprogramma op te nemen en het staat zwart op wit dat dat niet het geval is geweest. Alsnog is die zaak verloren, zoals ook zaken over de PCR-test en het off-label toestaan van ivermectine.” Er was ook een rechtszaak tegen de avondklok, welke je alleen mag uitroepen in een noodtoestand. “Die was niet uitgeroepen, dus een avondklok mocht niet. Daar gaf de rechter Viruswaarheid in eerste instantie gelijk in, maar dat werd via een turbo-spoedappel binnen een paar uur teruggedraaid. Het is mij zo duidelijk geworden dat je als burger je recht niet meer kunt halen. De corruptie zit tot in de haarvaten van de maatschappij. Tenzij het gaat over een tak van de boom van je buurman die over je schutting hangt, maar zaken tegen de staat zijn kansloos.”

Verhagen heeft zijn missie dan ook helder: strijden tegen desinformatie. “We zitten in een informatie-oorlog en wij moeten het opnemen tegen de onbeperkte middelen en honderden communicatieadviseurs van de overheid die dit land met propaganda in bedwang houden. Daarom is het zo belangrijk dat we samen krachtig blijven.” Tijdens de recente Week van de Vaccinatieschade, waarvan Verhagen een van de initiatiefnemers was, werd hem dit ook duidelijk. “Vaccinatieschade was trending op Twitter en meteen werd het trollenleger ingezet om al onze berichten onderuit te halen. De mainstreammedia hebben ook niet van zich laten horen, ondanks de ruim honderd persberichten die ik heb gestuurd. Het is akelig stil gebleven in de massamedia. Het onderwerp wordt vermeden.”

Verhagen vindt dat vaccinatieschade bespreekbaar moet worden gemaakt en dat slachtoffers serieus genomen moeten worden. “Iedereen kent wel mensen die het afgelopen jaar plotseling overleden op relatief jonge leeftijd. Niemand lijkt erbij stil te staan en je mag geen vragen stellen. Er zijn nog duizenden mensen die er serieuze schade aan over hebben gehouden. Alleen bij Lareb zijn al 229.000 meldingen binnengekomen van 1,2 miljoen vermoede bijwerkingen. Dt moet onderzocht worden. Het betreft geen 1 op een miljoen zoals eerder gezegd. Het zou jou maar overkomen!” De week heeft bij de alternatieve media wel veel aandacht gehad. Dat is voor herhaling vatbaar. “Deze grote campagne is meteen een blauwdruk om ook bij andere thema’s in te zetten, zoals de staatsontvoeringen en de ontkrachting van het stikstofbeleid.”

Verhagen is het ermee eens dat er nog een flinke massa wakker geschud moet worden. “Wat bij mij de trigger was, was toen het beleid mij persoonlijk ging raken. Mijn eigen leven zou gaan veranderen en toen ben ik daar in gedoken.” Daarom is het volgens hem effectief in een-op-eengesprekken dat soort thema’s en agenda’s aan te kaarten. “Ik had laatst een gesprek met iemand van wie ik weet dat hij graag reist. Ik vertelde over het verdwijnen van cash geld en hoe ons reis- en koopgedrag gecontroleerd gaat worden. Ik vertelde over CO2-budgetten en een sociaal-kredietsysteem. Op het moment dat hij besefte dat hij dan niet zoveel kan reizen, ging hij erover nadenken. Je moet mensen aanspreken op wat ze graag doen en wat in de toekomst gaat verdwijnen. Dan ben ik overtuigd dat je hun ogen kunt openen. Als mensen gaan zien dat de overheid niet voor ons werkt, maar voor iemand anders, wordt er veel in gang gezet. Wat ons ook gaat verenigen is dat we het allemaal in onze portemonnee gaan voelen. Dan kan er een grote opstand komen en zullen ze vanzelf zien wat er echt aan de hand is!”